- De Koran bevat tal van tegenstrijdigheden;
- 164 koranverzen roepen op tot jihad;
- Adolf Hitler bewonderde de ‘religie van de vrede’;
- Theologie van de verkrachting;
- Polygamie. Mohammed heeft een streepje voor.
1. De tegenstrijdige Koran
We beginnen met het meest voor de hand liggende. Want het raarste feit van de islam is de Koran zelf. Dit is namelijk een hoogst verwarrend ‘heilig’ boek, ook voor moslims. De uitleg ervan door ‘geleerden’ is daardoor een industrie op zich, waarvan de ‘universiteit’ van Al Azhar in Cairo het gezaghebbend centrum is. Op tal van punten spreekt de Koran zichzelf tegen, iets wat moslims erkennen. Dat roept vragen op. Hoe kan Allah, als die - zoals moslims geloven - de Koran woord voor woord gedicteerd zou hebben, de ene keer en de andere keer dat willen? Hieruit alleen al blijkt dat de wispelturige Allah niets gemeen heeft met de God van de Bijbel. De christelijke God is immers een redelijke en trouwe God, die niet anders kan dan aan Zichzelf gelijk blijven. Dit is een fundamenteel punt, dat paus Benedictus in 2006 vragenderwijs heeft aangeroerd in zijn Regensburger rede. Als antwoord executeerden moslims in Somalië een bejaarde non en in Irak ontvoerden en onthoofdden zij een priester. Wereldwijd vielen zij kerken aan.
Verschillende bronnen
Hoe dan ook, voor niet-moslims hebben deze tegenstrijdigheden in de Koran een voor de hand liggende verklaring: zij zijn het gevolg van het feit dat het boek uit verschillende historische bronnen tot een onvolkomen eenheid is samengesteld. Er zijn zelfs inconsequenties in de tekst blijven hangen die – oeps! – het christendom bevestigen in plaats van ontkennen.
Maar tegenstrijdigheden in een ‘heilige’ tekst hebben ook zo hun voordelen. Daarmee kun je Allah verschillende dingen laten zeggen, net zoals het je uitkomt. Je kiest gewoon het vers dat op dat moment van pas komt. Voor moslims zelf is er een uitleg ontwikkeld waardoor het latere vers het eerdere opheft, maar dat weet de buitenwacht natuurlijk niet.
‘Verliezers’
Wil je als moslim dus zoete broodjes bakken bij andersgelovigen, dan citeer je vers 2:62 dat christen en joden die goede werken bedrijven “het loon van hun Heer” in het vooruitzicht stelt “en over hen is geen vrees”. Bovendien “Er is geen dwang in de godsdienst” (2:256), aldus – schijnbaar heel tolerant – de zelfverklaarde ‘godsdienst van de vrede’.
Het probleem is dat een soera verderop al te lezen staat: “Wie iets anders dan de islam tot godsdienst wenst, van hem zal niet aangenomen worden en hij behoort in het latere leven (het hiernamaals, red.) tot de verliezers”. De Koran verklaart christenen en joden dus letterlijk en figuurlijk tot losers.
Doodslag en slavernij
Daar blijft het echter niet bij. Zes hoofdstukken later beveelt de Koran: “Dood de ongelovigen waar gij hen aantreft en grijpt hen en belemmert hen en bezet elke uitkijkpost tegen hen.” Mocht dat nog niet duidelijk genoeg zijn, het 47e hoofdstuk in de Koran gebiedt de moslim “wanneer gij een ontmoeting hebt met hen die ongelovig zijn, houwt dan in op de nekken en wanneer gij onder hen een bloedbad hebt aangericht, bindt hen dan in de boeien”. Kortom: doodslag en slavernij voor ‘ongelovigen’ is hier het devies. Islamitische Staat doet dus niets meer dan dit in praktijk brengen.
2. ‘Religie van de vrede’: 164 jihadverzen
De islam wordt door zijn aanhangers graag als ‘religie van de vrede’ aangeprezen. Laten we daarvoor eerst eens naar zijn stichter Mohammed kijken. Een historicus rekent voor dat als we de historische bronnen mogen geloven, Mohammed in tien jaar tijd 8 grote veldslagen leverde, 18 overvallen uitvoerde en 38 andere militaire operaties plande, die anderen uitvoerden maar wel op zijn aanwijzingen. Met Mohammeds dood was het echter met het geweld niet afgelopen.
Na Mohammeds dood hebben zijn aanhangers de bevolkingen van 28 landen aangevallen en die veroverd.
- De eerste 240 jaar van de islam werden 11 van de eerste 32 kaliefs vermoord door medemoslims.
Dagelijks plegen moslims religieus geweld tegen hindoes, joden, boeddhisten, christenen en – niet te vergeten – medemoslims die niet recht genoeg in de leer zijn. Christenen worden vaak onthoofd. Kerken worden aangevallen met brandstichting en bomaanslagen.
Slavernij is geen probleem voor de islam. Het aantal slachtoffers van de Arabische slavenhandel door de eeuwen heen loopt dan ook in de tientallen miljoenen.
Volgens een onderzoeker zetten 164 verzen in de Koran aan tot jihad, dus tot geweld tegen andersdenkenden om hen te vermoorden, te onderdrukken dan wel tot ‘bekering’ te brengen.
3. Fanboy van de islam: Adolf Hitler
Adolf Hitler vond de islam een zéér aanbevelenswaardige religie. De Duitse dictator treurde twaalf eeuwen na dato nog over de uitslag van de grote slag bij Poitiers (734), toen Europeanen onder Karel Martel erin slaagde een veroveringszuchtig moslimleger in het zand te laten bijten en terug te jagen over de Pyreneeën. Niet dat Hitler veel op had met Arabieren, want als consequente antisemiet vond hij hen maar een inferieur ras. Dat neemt niet weg dat het islamiseringsproces dat ze meebrachten wat Hitler betreft zeer welkom was geweest. Dan had Europa namelijk een religie gehad die veel beter met het nazisme te verenigen was. “Het is onze pech geweest de verkeerde religie te hebben”, aldus de Führer. Lees meer hierover op pagina 104 van Islam en de zelfmoord van Europa.
4. Theologie van de verkrachting
De veroveringen van ISIS gaan gepaard met grootschalige verkrachting van ‘ongelovige’ vrouwen. Dit is echter geen aberratie in oorlogstijd, maar vanuit orthodox-islamitisch perspectief theologisch geheel verantwoord. Jazidi-meisjes vertellen zelfs dat de ISIS militanten eerst knielen en bidden alvorens tot verkrachting over te gaan en na afloop eveneens. Er bestaat bovendien islamitische jurisprudentie voor deze praktijken. De islam bevat een theologie van de verkrachting. De Koran bezigt namelijk menigmaal de uitdrukking ‘wat uw rechterhand bezit’, wat algemeen uitgelegd wordt als een eufemisme voor het (seksuele) bezit van slavinnen. Voor meer duidelijkheid legt fatwa no. 85061 uit dat Allah aan moslims kuisheid gebiedt, “behalve met hun vrouwen of gevangenen en slaven die hun rechterhanden bezitten, want dan zijn ze vrij van blaam.” Met andere woorden, met ongelovige, onderworpen vrouwen (en jongens) mogen moslims vrijelijk hun gang gaan.
5. Polygamie ‘plus’ voor Mohammed
Dat moslims meerdere vrouwen mogen hebben, is algemeen bekend. Tegelijk zit er een ook voor moslims zelf nogal gênant stukje biografie van de ‘profeet’ achter, waar naar het schijnt ook moslimgeleerden niet goed raad mee weten. Het lijkt allemaal nogal doorzichtig. Wat wil het geval? Mohammed liet nogal eens een wellustig oogje vallen op andere vrouwen dan die van hemzelf. Hoewel de Koran het aantal wettige echtgenotes beperkt tot vier per echtgenoot (maar die mag er daarnaast nog wel slavinnen en concubines op na houden), is er naderhand een uitzondering gemaakt voor Mohammed. Toen deze een oogje kreeg op de vrouw van zijn secretaris en aangenomen zoon Zayd, gunde Allah hem prompt een aanvullende openbaring: “O gij profeet, Wij hebben voor u geoorloofd verklaard uw echtgenoten…”, maar wel met de toevoeging “louter voor u alleen, met uitsluiting van de gelovigen.” De lievelingsvrouw van Mohammed, Aisha, zag de onverwachte concurrentie met lede ogen aan en zou volgens overlevering tegen Mohammed gezegd hebben dat Allah wel erg snel aan zijn verlangens tegemoet was gekomen.
Uiteindelijk zou Mohammed, gerechtvaardigd door dit welkome Koran-vers, het aantal van zijn echtgenotes uitbreiden tot elf. Gewone moslims moeten het nog altijd met hooguit vier doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten