Het mirakel van Luxenberg

Arabist_Jansen

‘En worden niet ten huwelijk uitgegeven’: Het mirakel van Luxenberg 

Christoph Luxenberg is het pseudoniem van een Libanese Christen die in Duitsland woont. Hij is niet onfeilbaar, maar hij is wel een wonderdoener. Hij heeft de westerse koranwetenschap weten wakker te schudden.

Niemand wordt graag uit zijn slaap gewekt, en de protesten van de slapers zijn dan ook heftig. De haat die Luxenberg oproept, zindert door het mini-universum van Islamologen, Arabisten, Korangeleerden, en hoe al deze waardigheidsbekleders zichzelf ook verder mogen aanduiden.

Politieke overwegingen versterken de commotie. Menig faculteitsdecaan heeft liever een zak met geld uit Oman dan een afdelinkje waar de Koran op moderne en wetenschappelijke wijze door drie excentrieke geleerden en hun vier studenten wordt bestudeerd. De gevolgen van zo’n voorkeur zijn even boekhoudkundig begrijpelijk als wetenschappelijk ernstig.

De postmoderne vrienden en vriendinnen van de islam vinden het bovendien nergens voor nodig dat ‘juist nu moslims zich zo in een achterstandssituatie bevinden’, er ook nog eens historisch-kritisch naar hun heilig boek wordt gekeken. Dat voorrecht is alleen voor de Bijbel weggelegd.

Luxenberg heeft desalniettemin een einde weten te maken aan de ‘westerse koranwetenschappen’, die niet meer om het lijf hadden dan het herkauwen van opvattingen waarvan islamitische vrome geleerden eeuwen geleden dachten dat ze wel juist moesten zijn. Anders klopte de islam niet. Die traditionele, op vroom wensdenken gebaseerde islamitische vermoedens werden vervolgens op een academische manier naverteld door mensen die op het gymnasium hadden gezeten, en in die vermomming werden die beweringen zonder enig verder bewijs als waar aangenomen.

De centrale onbewezen bewering luidde dat de Koran door Mohammed (570?-632? AD) mondeling aan de generaties na hem was doorgegeven, en vervolgens op schrift was gesteld. Dit impliceert dat de mondelinge traditie vooraf ging aan de schriftelijke vastlegging ervan. Luxenbergs werk toont echter aan dat het andersom gegaan moet zijn..............Lees hier verder