Is de islam de ware religie, omdat Allah dat heeft gezegd?

In tegenstelling tot de moslims die geen andere garantie voor de geloofwaardigheid van de islam hebben dan die ze aan de Koran willen geven, maar uiteindelijk aan hun islamgeleerden (Koran 9.31), ontlenen christenen de zekerheid van hun geloofsdaad uit het feit dat de christelijke openbaring is geen realiteit sui generis is, zoals alle bedrog dat is. De christelijke openbaring maakt onderdeel uit van de geschiedenis als vervulling van de belofte aan het Joodse volk, die aangekondigd is door de profeten. Niet-christelijke schrijvers getuigen ervan. Het wordt waargemaakt door de onvergelijkbare heiligheid van het leven en de leer van Jezus, door zijn wonderen, door zijn overeenstemming met de eisen van de rede, door de vruchten van heiligheid en liefde die sinds 2000 jaar door het christendom zijn voortgebracht.  God kan Zichzelf niet tegenspreken, maar als God in het Bloed van de Messias het eeuwige Verbond is komen bezegelen dat beloofd is door de Profeten (Gn 4.1-8 ; 37.12-36 ; Ps 34 ; 35.20 ; 38.40 ; 55.69 ; 88.142 ; Sg 2.18-20 ; 36.25-27 ; Is 9.1-6 ; 11.1-16 ; 24.6-9 ; 45.8 ; 50.5-7 ; 52.13 ; 53.12 ; 63.19 ; Jr 31.31 ; Ez 36.26 ; Za 12.10 ; 13.1), dan begrijpt men niet dat God vervolgens zou hebben gesproken om dat te ontkennen.

Omdat Allah bestaat, en hij één is, is hij dus de enige om te zijn, niemand anders dan hij bestaat... Allah onderhoudt dan ook met niemand betrekkingen. Hij is onpersoonlijk (Allah is overigens geen eigennaam). Het is niet voor niets dat het woord "persoon" niet in de taal van de Koran niet voorkomt, gekomen als die is om het geloof in de menswording van Jezus te ontkennen, het zichtbare Beeld van de onzichtbare God (Col 1:15). In de islam zijn er alleen individuen, maar geen personen. De afwijzing van de persoon, beeld van de persoonlijke God, drukt zich in de islam uit door een verbod op afbeelden en het tonen van het gezicht, spiegels van de ziel… Kan een dergelijke god bestaan ? De christelijke God is daarentegen in Zichzelf relaties: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest zijn op zichzelf bestaande Relaties, afzonderlijk, maar zo met elkaar verbonden dat Zij tezamen één en dezelfde Goddelijk Wezen zijn, dat elk persoonlijk is. In het christendom is God één, omdat hij gemeenschap van personen is, familie, Drie-eenheid, Liefde, en omdat de liefde maakt dat zij die elkaar liefhebben één zijn. Alleen deze God, tegelijk van nature één en drievuldig in zijn personen is in staat aan de mensheid het beginsel van haar eenheid te geven met respect voor haar legitieme verschillen.

Waar komt het beginsel van het verschil zelf vandaan? Dat is een vraag die moslims niet kunnen beantwoorden. Want als de wereld het verschil insluit, betekent dit dat het principe van het verschil in God gelegen is. Maar de islamitische opvatting van de goddelijke eenheid staat het denken van het verschil in God in de weg. Bijgevolg kan de islam evenmin de schepping denken, als verschillend van God en samengesteld uit verschillen. Heel het verschil van beschaving tussen christendom en islam wordt hier in beginsel zichtbaar: de islam kan zich geen rekenschap geven van het verschil, kan het anders-zijn niet denken. Als Allah bestaat en uniek is, wat zou er dan anders kunnen zijn? Omdat God in Zichzelf eeuwige en vruchtbare dialoog van de liefde is, is er in Hem een plaats voor het verschil en anders-zijn. Dit houdt geen verdeeldheid in, maar sticht gemeenschap. (Er is geen woord in het Arabisch voor gemeenschap. Het woord Ummah, dat over het algemeen wordt gebruikt om het te vertalen, kan alleen maar verwijzen naar het samensmeltend bijeenkomen van gelovigen in een reducerende en standaardiserende anonimiteit).

Het verschil staat niet op de tweede plaats in het mysterie van God. Dat is zelfs constitutief voor zijn wezen, want elke goddelijke persoon, onderscheiden van de andere, is de enige en zelfde God ... die Zij allemaal tezamen zijn. Want voor God is zijn, Drie-eenheid zijn. De eenheid van Zijn Wezen is identiek aan de drie-eenheid van Zijn Personen. De theologische traditie definieert deze personen als even zovele zelfstandige Relaties. Zo is de Vader slechts Vader in relatie tot zijn Zoon. Afgezien van deze relatie, is Hij met Hem een en zelfde Wezen, eenzelfde Zelfstandigheid, eenzelfde Intelligentie, eenzelfde Eeuwigheid, eenzelfde Kracht. De Zoon is slechts Zoon in relatie tot de Vader. En de Geest is slechts de liefde van de Vader en de Zoon in relatie tot Hen beiden alsook tot Zijn enige en zelfde beginsel. Dit constitutieve verschil van het Goddelijk Wezen, spiegelt zich dit niet ook in de structuur van de Schepping, die noodzakelijkerwijs zijn stempel draagt?

Allah is niet alleen onkenbaar (Koran 6,50; 7,188; 11.31; 27.65), vanwege zijn absolute transcendentie, dat wil zeggen vanwege zijn enigheid in het zijn, zodat in hem geloven het aanvaarden betekent om evengoed al het tegenovergestelde te geloven, en dus om het even wat, vandaar de mogelijkheid in de islam om ook willekeur, absurditeit, onmenselijkheid te rechtvaardigen, maar Allah blijft nog steeds onkenbaar voor moslims omdat ze Jezus niet aanbidden – van Wie de oorspronkelijke Koran hun toch zei dat Hij het Woord van God is (Koran 4.171). Inderdaad, zoals Jezus zei: ”waar het hart vol van is, loopt de mond over” (Lc 6,45), door je woorden laat je je kennen. Als God gesproken heeft, is dat juist om Zichzelf te laten kennen (Jo 8,25). Jezus weigeren te aanvaarden voor wie Hij is, betekent jezelf de mogelijkheid ontnemen God ooit te kennen. ”Niemand komt tot de Vader dan door mij”. (Jo 18,37).

Het fundamentele concept van Europa is sinds het einde van de oudheid de zoektocht naar de waarheid geweest. Voor het christendom is dit de gemeenschappelijke maat tussen God en de mens, die absoluut is, maar toch kenbaar, zowel transcendent als immanent. Die heeft zich even levend en waar geopenbaard als Jezus het gezegd heeft: ”Ik ben de Waarheid” (Jo 14,6). Wat anders dan de incarnatie van God zou de waardigheid van de mens hebben kunnen onthullen, geschapen naar Gods beeld (Gn 1,26-27) en vrijgekocht door Hem voor een zo hoge prijs? Mensenrechten zijn niet bij toeval in het Westen geboren... Omdat God de waarheid is en omdat Hij Zich in Jezus heeft geopenbaard, daarom is het voor de mens mogelijk om de waarheid te kennen. Het idee van de waarheid houdt in dat de wereld geen illusie is, dat dingen kenbaar zijn. Zo werd de vrijheid om te denken en te bekritiseren erkend en gegrondvest in het Westen, en in het bijzonder dankzij het gewetensonderzoek in het sacrament van de biecht, en dus het onderzoek en de vooruitgang, maar ook dankzij het gevoel van verantwoordelijkheid, die men niet kan afschuiven op het noodlot of de tiran. Want de waarheid is een externe instantie die bindend is voor allen, de heerschappij van de willekeur is niet langer toegestaan. Democratie komt voort uit de erkenning van de onvervreemdbare waardigheid van ieder mens om de waarheid te kennen, en uit de gelijkheid van alle mensen voor God. Omdat de waarheid per definitie universeel is, is zich openstellen voor het universele het kenmerk van de christelijke beschaving. Deze opvatting van de waarheid als toegankelijk voor de menselijke rede wordt volledig verworpen door de islam voor wie Allah slechts gehoorzaamd kan worden, nooit gedacht. In het christendom kan God, die de Waarheid is, worden gedacht en gehoorzaamd, gehoorzaamd want bemind, bemind want gedacht… Hoe zou de islam, door gedachte en aanbidding onverzoenlijk te verklaren, dan geen afgoderij van de ene god zijn en een project van ontmenselijking?

We lezen in 9.30: ... ”Christenen zeggen: "De Messias is de zoon van God!" [...] Moge Allah hen vernietigen voor het zover afdwalen van de waarheid!” (Koran 9:30; cf. 63.4). Wie spreekt hier? Wie zegt: ”Moge Allah hen vernietigen!” ? Kan Allah spreken over zichzelf als over een ander? Als God is slechts één is, hoe kan hij zich dan splitsen? Het feit dat Allah zich splitst om over zichzelf te spreken als over een ander, toont aan dat, in tegenstelling tot wat de moslims willen geloven, Allah in staat is tot reflexiviteit, tot relatie met zichzelf, wat aantoont dat Allah relatie is, relatie met zichzelf, dat is de noodzakelijke basis erkennen voor het belijden van de drie-ene natuur van God ... Als God inderdaad relatie met Zichzelf is, is Hij dat van Zichzelf en in Zichzelf, dat wil zeggen dat Hij Drievuldigheid is. De woorden ”Moge Allah ze vernietigen!”! zouden dus paradoxaal, maar logischerwijs moslims ertoe moeten brengen de islam te verlaten, omdat de islam ontkent dat God relatie is, Drie-eenheid ... Dus de leugen kan niet volledig aan de waarheid voorbijgaan, en God gebruikt de Koran zelfs om de islam aan de kaak te stellen! Bovendien, hoe kun je werkelijk denken dat Allah de ware God is, aangezien ondanks alle inspanningen die de moslims daarvoor gedaan hebben, hij niet de christenen uitroeit van wie hij de uitroeiing zegt te wensen? Of Allah onoprecht is, of zelfs onmachtig, laat hij in beide gevallen niet zien dat hij niet de ware God, is, Hij, die noch onmachtig, noch leugenaar is? De woorden ”Moge Allah hen vernietigen!” kunnen die iets anders zijn dan afkomstig uit een geest vol haat jegens de christenen?