Het is echter duidelijk dat het christendom nooit opgehouden is de eenheid van God te bevestigen, zoals evenzeer blijkt uit zijn Geschriften (Mt 19,17; 23.9; Mk 12,29; Joh 5,44) als uit zijn credo, dat begint "ik geloof in één God." De bestaansreden die de islam naar voren brengt, en die het herstel van her geloof in de eenheid van God zou zijn, is dus vals. Aangezien de christelijke bevestiging van de eenheid van de goddelijke natuur niet tegengesteld is aan die van de Drie-eenheid van de personen, zou dat genoeg moeten zijn om de moslims tevreden te stellen die niets over God kunnen zeggen, behalve dat hij bestaat en één is. Aangezien God in Zichzelf onkenbaar voor hen is (Koran 6,50, 7,188, 11.31, 27.65), kunnen ze niet meer zeggen dat God een drie-eenheid is of dat hij dat niet is. Dat de christenen die de eenheid van God belijden niets zeggen dat ingaat tegen datgene wat heel de islam uitmaakt, zou voor moslims dus genoeg moeten zijn om op te houden met christenen te haten en het christelijke geloof af te wijzen.
Bovendien volstaat het feit dat de bevestiging van het bestaan en de eenheid van God, die heel de islamitische godskennis uitmaakt, voortvloeit uit de filosofie en niet uit de goddelijke openbaring, om aan de islam dus de titel van religie te ontzeggen.
Wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in: moslims zijn zelf de "polytheïsten" die ze christenen verwijten te zijn! Wat het islamitische geloof kenmerkt is het geloof in Mohammed (Koran 5,81)! Het geloof in een mens. Sterker nog, zonder Mohammed, is er geen Koran; zonder Koran, is er geen Allah; zonder Allah is er geen islam en zonder islam, is er geen Mohammed. De cirkel is rond: heel de islam is gebaseerd op het geloof in een mens, Mohammed!
Alles wat we zojuist hebben opgemerkt, leidt ertoe de islam niet als een religie te definiëren, maar als een sekte. Als we de Franse parlementaire commissie over sekten mogen geloven, is een sekte een "groep die erop gericht is door middel van psychologische destabilisatiemanoeuvres een onvoorwaardelijke trouw van hun volgelingen te verkrijgen, een vermindering van kritische zin, een breuk met algemeen geaccepteerde referenties (ethische, wetenschappelijke, maatschappelijke, educatieve), en die gevaren met zich meebrengt voor de individuele vrijheden, de gezondheid, het onderwijs en de democratische instellingen." Welnu, de Islam beantwoordt aan elk punt van deze definitie:
1. "Een groep die erop gericht is door middel van psychologische destabilisatiemanoeuvres een onvoorwaardelijke trouw van hun volgelingen te verkrijgen, een vermindering van kritische zin”.
De islam maakt gebruik van Allah, die hij voorstelt als de enige ware God, maar ook als onkenbaar, om de zoektocht naar de waarheid en kritisch denken zinloos te maken, en als almachtig, tiranniek en wreed om totale onderwerping op te leggen. De islam is de religie van onderwerping aan Allah, aan Mohammed, maar vooral aan degenen die vandaag de dag in hun naam spreken (Koran 5.55) ... "Jullie zullen hen bestrijden tenzij ze de islam omarmen. Als jullie gehoorzamen, zal Allah zal jullie een fraaie beloning geven, maar als jullie je afwenden, zal Hij jullie straffen met een pijnlijke straf.” (Koran 48.16); "Hij is het Die Zijn boodschapper heeft gestuurd met leiding en de godsdienst der Waarheid [islam] om die te doen zegevieren boven alle godsdiensten.” (Koran 48,28) ... Aan deze vrees voor Allah wordt gelijktijdig die voor de hel toegevoegd. In laatste instantie is een moslim een moslim om niet naar de hel de gaan. In tegenstelling tot het christendom waar God ons van de hel komt redden (Lucas 19:10), is in de islam de hel de straf voor hen die zich niet hebben onderworpen aan de orde van Allah ...
2. "een breuk met de algemeen geaccepteerde referenties (ethische, wetenschappelijke, maatschappelijke, educatieve)." In feite, door alles onrein te verklaren wat niet islamitisch is, verhindert de islam dat moslims samenleven met niet-moslims. Dit is de reden waarom het vraagt uitzonderingsbehandelingen, bijzonder schoolonderwijs, aangepaste lesroosters, halal maaltijden, bidruimtes, sharia-rechtbanken (met name in Groot-Brittannië) enz., en laat zijn aanhangers zo leven in een getto, zowel mentaal als sociaal. De afwezigheid van chronologie en de verwarring die eigen is aan de tekst van de Koran laat toe de geschiedenis uit te wissen om die te herschrijven ten gunste van het islamitisch revisionisme. Door de geschiedenis te vernietigen en dus herinnering en identiteit verhindert de islam de menselijke persoon de toegang tot zichzelf, die slechts geleidelijk laat vinden, en in betrekking tot de ware God, waarvan de openbaring zich noodzakelijk in en door de geschiedenis voltrekt.
3. "die gevaren met zich meebrengt voor de individuele vrijheden, de gezondheid, het onderwijs en de democratische instellingen."
Op het verlaten van de islam staat de dood (Koran 4,89; 8, 11-18). Alleen al deze Koranbepaling zou voldoende moeten zijn om de Koran buiten de wet te plaatsen, maar het ontbreekt ons aan de politieke verantwoordelijken die die deze naam waardig zijn. De ramadan en het halal slachten schaden zowel de individuele gezondheid als het collectief. Het islamitisch onderwijs bestaat er in wezen in de haat jegens niet-moslims in te voeren om zich van hen te onderscheiden. De sharia verzet zich tegen niet-islamitische instellingen, en in het bijzonder tegen de democratie, zoals erkend door het EVRM in 2003. Dit fragment uit de Islamitische Verklaring van Alija Izetbegovic, het staatshoofd van Bosnië en Herzegovina van 1990 tot 2000 is bijzonder veelzeggend: "Er kan geen vrede of co-existentie zijn tussen het islamitische geloof en niet-islamitische maatschappelijke en politieke instellingen. [...] De islamitische wedergeboorte kan niet beginnen zonder een religieuze revolutie, maar zij kan niet voortgezet en ten goede geleid worden zonder politieke revolutie. Onze eerste taak moet niet zijn om macht, maar om de mensen voor ons te winnen. [...] de steun die een islamitisch volk effectief aan een regime geeft is recht evenredig met het islamitische karakter van de laatste. [...] We moeten predikers zijn en vervolgens soldaten. [...] De islamitische beweging moet de macht te grijpen zodra zij moreel en getalsmatig voldoende in de gelegenheid is om de niet-islamitische regering omver te werpen." In tegenstelling tot het christendom, dat geen politiek project is, is de islam vanuit zichzelf een politiek project, een dat zich bovendien kenmerkt door de afwijzing van de ander, zoals zijn teksten en geschiedenis getuigen. De islam is een vijand van onze beschaving en het is de plicht van elke moslim om te werken aan zijn komst door de invoering van de sharia. Waarom weigeren onze vermeend politiek verantwoordelijken daarvan kennis te nemen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten